|
ด.ช.สร้างสรรค์ นพปฎลมงคล ป.4/1 (ปัจจุบันอยู่ชั้น
ม.2)
เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 26
สิงหาคม 2547 ที่ผ่านมา ผมไม่สบาย วันนั้น
ผมและเพื่อนอีก 3
คนได้ไปพบครูหมูที่ห้องทรัพย์บนดินถิ่นม่วงทอง
ซึ่งเป็นที่เราทั้งสามไปเยี่ยม
และพูดคุยกับคุณหมูเป็นประจำ เพื่อนของผมคือสาธิต
นันทนวิจิต และภาวีร์ วิวัฒน์เจษฎาวุฒิ
ได้อยู่ด้วยกันกับผม
ครูหมูสังเกตเห็นสีหน้าของผมไม่ค่อยดี จึงถามผมว่า
ผมไม่สบายเหรอ ผมตอบครูหมูว่า ครับ และเพื่อนของผม
สาธิต คนที่รูปร่างอ้วนท้วมสม-บูรณ์เกินตัวบอกผมว่า
"ไปให้ครูหมูอธิษฐานสิ" เพื่อนผมเขามีความเชื่อว่า
ถ้าครูหมูช่วยอธิษฐานทูลต่อพระเจ้า ผมจะหายป่วย
ผมก็เข้าไปให้ครูหมูอธิษฐาน ครูหมูจึงอธิษฐานเผื่อผม
โดยให้ผมหลับตา
ครูหมูได้ขอพระเจ้าให้ทรงรักษาผมให้หายป่วย
และให้วันรุ่งขึ้นผมจะมาโรงเรียนด้วยความชื่นชมยินดี
เมื่อผมเดินทางกลับถึงบ้าน ผมประหลาดใจมาก ๆ เลยครับ
อาการเจ็บป่วยของผมก็หายขาด
วันรุ่งขึ้นผมได้เล่าให้เพื่อน ๆ อีกสองคนของผมฟัง
และพวกเราก็พากันไปห้องทรัพย์บนดินถิ่นม่วงทองเพื่อขอบคุณครูหมู
เพราะวันนี้ผมหายป่วยจริง ๆ ครับ ครูหมู บอกผมว่า
ไม่ต้องขอบคุณครูหมูหรอก แต่ให้ผมขอบคุณพระเจ้า ผมจึง
"ขอบคุณพระเจ้า ครับ"
เหตุการณ์นี้เป็นที่น่ายินดีสำหรับผม เพื่อนของผม
และครูหมูครับ พวกผมจึงเชื่อแล้วหละครับว่า
"พระองค์มีจริง และเราซึ่งเป็นเด็ก
สามารถสัมผัสความรักของพระเจ้าได้ทุกเวลาครับ"
ด.ช.ภาวีร์ วิวัฒน์เจษฎาวุฒิ ป.4/1
(ปัจจุบันอยู่ชั้น ม.2)
เมื่อวันก่อนจู่ ๆ
เลือดกำเดาก็ออกจากรูจมูกของผม ผมเอาสำลีมาอุด
มันก็ไม่หยุดไหล แต่พอเพื่อนผมที่ชื่อสร้างสรรค์
ได้อธิษฐานกับพระเจ้าเพื่อให้เลือดกำเดาของผมหยุดไหล
และมันก็หยุดไหลจริง ๆ ด้วยครับ "ขอบคุณพระเจ้าครับ"
และต่อมาผมได้มาเล่าให้ครูหมูฟังครับ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วันที่เล่าเรื่อง 18 สิงหาคม 2547
ด.ช.สุธี
หิรัญวิภาส ป.4/5 (ปัจจุบันอยู่ชั้น ม.2)
ผมเชื่อในพระเจ้า
เพราะผมเคยเกิดอุบัติเหตุมาแล้วหลายครั้ง
และผมก็รอดมาได้เพราะพระเจ้า ผมเชื่อของผมเช่นนั้นจริง
ๆ ครับ แม้ว่าครอบครัวของผมจะไม่ได้เป็นคริสเตียนก็ตาม
มีอยู่ครั้งหนึ่งในขณะที่ผมเรียนอยู่ชั้นเด็กเล็ก
ผมเล่นก้อนหินเล็ก ๆ อยู่
และผมเผลอนำก้อนหินใส่เข้าในช่องรูจมูก
และมันติดอยู่ในจมูกของผม ผมหายใจไม่ออก
คุณแม่ผมอธิษฐานในใจให้พระเจ้าช่วยผม
เมื่อผมไปรักษาที่โรงพยาบาล
ผมก็รอดมาได้
อีกทั้งผมยังเคยอธิษฐานทูลขอต่อพระเจ้าในเรื่องต่าง ๆ
มากมาย เช่น ผมเคยทำเงินหล่นหายที่ร้านขายหนังสือ
ผมกลัวแม่จะว่า ผมได้พยายามหาอยู่ที่นั่นหลายรอบ
แต่ก็หาไม่เจอ ผมจึงอธิษฐานทูลขอต่อพระเจ้าให้หาเจอ
และผมก็หาเจอในที่สุด น่าขอบคุณพระเจ้าใช่ไหมครับ
และทุกวันก่อนนอน ผมจะอธิษฐานทูลต่อพระองค์ให้ทรงดูแล
คุ้มครองครอบครัวของผมทุกคนตลอดกาล
ด.ช.ธนพงศ์ ทินมณี ป.4/5
(ปัจจุบันอยู่ชั้น ม.2)
ครอบครัวของผม คุณพ่อและคุณแม่ไม่ได้เป็นคริสเตียนนะครับ
แต่ผมเชื่อว่าพระเจ้ามีจริง เพราะว่ามีอยู่วันหนึ่ง
ผมเคี้ยวหมากฝรั่งอยู่ดี ๆ หมากฝรั่งก็ลงคอไป
และมันติดอยู่ที่ช่องคอ ผมคิดว่าผมจะต้องตายแน่ ๆ
แล้วทีเดียว ผมคิดถึงพระเจ้า และอยู่ดี ๆ
ผมก็ขากหมากฝรั่งออกมาได้
ผมขอบคุณพระเจ้าที่เอาหมากฝรั่งออกให้ผม ไม่งั้นผมอาจจะตายก็เป็นได้
ด.ช.กันต์ ภู่โชติแสงสวัสดิ์
ป.4/5 (ปัจจุบันอยู่ชั้น ม.2)
ผมเป็นคนหนึ่งที่รักพระเจ้ามากครับ พระองค์ทรงรักผม
ไม่ว่าผมจะดีหรือร้าย พระเจ้าก็ยังรักผม
และพระเจ้าให้อภัยโทษผมทุกครั้ง เมื่อผมทำผิด
ผมรักพระเจ้ามากครับ
ด.ช.อานุภาพ ธรรมเวที ป.4/5
(ปัจจุบันอยู่ชั้น ม.2)
วันนี้ผมมีเรื่องจะมาขอบคุณพระเจ้า 2 เรื่องครับ
เรื่องแรก วันก่อนผมทำหนังสือหาย หาเท่าไหร่ก็ไม่พบ
แต่ผมอธิษฐาน และไม่ได้สงสัยในพระเจ้า
ให้พระองค์ให้ผมหาหนังสือให้เจอ ต่อมาไม่นาน
คุณแม่ของผมได้พบหนังสือเล่มนั้น
และคุณแม่ได้บอกผมว่าท่านหาพบแล้ว ผมดีใจมากครับ
และก่อนเข้านอนผมยังได้อธิษฐานขอบคุณพระเจ้าด้วยครับ
เรื่องที่สอง
ผมเป็นเด็กที่ชอบรักประทานปลามากครับ
และบังเอิญผมรับประทานปลา
และก้างปลาไหลไปติดที่คอของผม มันทั้งเจ็บ
และทรมานมากครับ แต่ขอบคุณพระเจ้า
พระองค์ช่วยให้ผมดื่มน้ำ
แล้วก้างปลาที่ติดอยู่ก็ไหลกลืนลงไปในกระเพาะอย่างปลอดภัยครับ
ด.ช.ภาวีร์ วิวัฒน์เจษฎาวุฒิ ป.4/1
(ปัจจุบันอยู่ชั้น ม.2)
วันนี้ผมมีคำพูดที่จะมาขอบคุณพระเจ้ามากมายเลยครับ
1.
ผมขอบคุณพระเจ้าที่ได้มีคุณพ่อคุณแม่ที่แสนดี
2.
ผมขอบคุณพระเจ้าที่ได้อยู่โรงเรียนที่ดี
3.
ผมขอบคุณพระเจ้าที่หาสมุดเลขเจอ
4.
ผมขอบคุณพระเจ้าที่พระองค์ทรงทำให้ผมมีความสุข
5.
ผมขอบคุณพระเจ้าในการมีชีวิตรอด ปลอดภัย
ด.ช.เสฎนิพัทธ์ เกรียงศักดาชัย ป.4/1
(ปัจจุบันอยู่ชั้น ม.2)
ผมเชื่อว่าพระเจ้ามีจริง
เหตุเกิดเนื่องจากผมไม่ได้ไปสอบซ่อมในวิชาพละ
และวันรุ่งขึ้นมีวิชาพละ
ผมกลัวว่าจะโดนคุณครูพละดุและว่าให้
ผมจึงอธิษฐานต่อพระองค์ว่า พรุ่งนี้
ขออย่าให้ผมต้องโดนครูพละดุ ในวันรุ่งขึ้นในชั่วโมงพละ
ผมขอบคุณพระเจ้าครับ มันได้เป็นจริงตามนั้นจริง ๆ
ผมไม่โดนครูพละว่า หรือดุเลยครับ
ในพระเยซูนั้น
เราได้รับการไถ่บาปโดยพระโลหิตของพระองค์ คือได้รับการอภัยโทษบาป
ของเราโดยพระกรุณาอันอุดมของพระองค์ ซึ่งได้ทรงประทานแก่เราอย่างเหลือล้น
ให้มีปัญญาสุขุม และมีความเข้าใจ
(เอเฟซัส 1
: 7 - 8)
|
